Πολλές δεκαετίες πέρασαν, από τις 2 Οκτωβρίου 1969 όταν 50 νέοι από όλη την Ελλάδα κατετάγησαν στην Στρατιωτική Ιατρική Σχολή. Προέρχονταν απ' όλα τα μήκη και πλάτη της Ελλάδος και κατά κανόνα ήταν οι αριστούχοι των Σχολείων τους. Με μεγάλη προσπάθεια και πολλή τύχη ήταν επιτέλους οι «επιτυχόντες», μετά από ένα επίπονο διαγωνισμό με μερικές χιλιάδες άλλους συνυποψήφιους.

Μετά την κατάταξη βίωσαν μέρες δύσκολες, μέρες προβληματισμού, στιγμές ταπείνωσης, αλλά κυρίως έζησαν μέρες δημιουργικές, συντροφικότητας, νεανικής «τρέλλας», έξαρσης υγιών συναισθημάτων. Ηταν επιλογή τους και σίγουρα δεν μετάνιωσαν για αυτή. Ηταν στρατιώτες αλλά και φοιτητές ταυτόχρονα. Είχαν σαν κηδεμόνα τον Ελληνικό Στρατό που τους επέβλεπε, τους επέπληττε αλλά και τους φρόντιζε, αλλά δεν έπαυαν να είναι και αυτοί νέοι, όπως οι άλλοι νέοι της εποχής τους που διασκέδαζαν σχεδόν δίπλα τους στα φοιτητικά στέκια, όταν αυτοί ήταν «κλεισμένοι» στην σχολή. Βέβαια η «μάντρα» του στρατοπέδου παρείχε διακριτικά σημεία διαφυγής, μερικά μαθήματα στο Πανεπιστήμιο ωθούσαν για ευπρόσδεκτη «κοπάνα» και τα Σαββατοκύριακα έδιναν περιθώρια περισσότερων νεανικών δράσεων, που όμως σ' εκείνη την ηλικία ποτέ δεν είναι επαρκή.